Wednesday, August 17, 2011

پیام خداحافظی مدیر







بسمه تعالی
تابستان که فرا می رسد فرصتی تازه می یابیم تا بر آنچه گذشته است تامل نمائیم و خود را در سنجش دو باره قراردهیم. تابستان همچنین آغاز رویش جوانه های امید است که آینده ای بهتر را نوید می دهد. تابستان سال 90 این فرصت را فراهم آورد تا بر روند آموزشی و پرورشی خود در 4 سال گذشته تاملی دوباره کنیم و سنگر را برای سنگربانان دیگر آماده سازیم.
اذعان می کنم درطی چهار سال گذشته من و همکارانم آنچه داشتیم در طبق اخلاص نهادیم و تمامی همت خود را جزم کردیم. برگزاری منظم کلاسهای درس ، برگزاری کلاسهای زبان به صورت منظم و همزمان ، تشکیل کلاسهای تربیتی، برگزاری مراسم و مناسبتها و ... که در این مجمل امکان بیان آن مقدور نمی باشد و بخشی از این فعالیتها در وبلاگ مدرسه منعکس شده است. خلاصه در یک کلام با سختی ها مبارزه کردیم و در شادی ها در کنار خانواده ها و فرزندانمان بودیم. لحظات بیاد ماندنی و شیرین در روزهای به یاد ماندنی در کنار فرزندانمان بودیم و همواره کوشیدیم تا مشکلات گوناگون چون خار بر عزیزانمان نباشد. تمامی هدف این بود، اما برای ضایت خالق یکتا، که در همه ایام حامی امان بود و تنها امیدمان
اما باید نوشت که کار در خارج از کشور و در مدارس چند پایه دشوارتر از آن است که بتوان یک تنه و یا به تنهایی به پیش برد اگر نبود هدایت ها و راهنمایی های سرپرستی محترم و همکاران گرامی امان در آن مرکز، چه بسا این بار گران به منزل نمی رسید. محبت های صمیمانه و حمایت های همه جانبه جناب آقای خرازانی در این سالها مایه دلگرمی اینجانب و همکارانم بود که شایسته سپاسگزاری است.
اما در پایان از حمایت های بی دریغ سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در مومبای و سایر همکارانم در مدارس پونا و دهلی نو باید یاد کنم که امیدافزای مسیر و راه پر فراز و نشیب 4 سال گذشته بودند و شایسته تشکر و سپاسگزاری اند.
اگر چه این آخرین نوشته اینجانب در وبلاگ مدرسه است اما این پایان راه نیست و مدرسه همچنان پر فروغ به مسیر آموزشی و پرورشی خود ادامه خواهد داد.
بهشته ایزدخواستی